Novaĵoj – Epokspirito

Malofe mi rigardas televidon, antaŭ nelonge ial mi kuplis ĝin kaj konsterniĝis. „Teleĵurnalo” – reklamas la kanalo. Dimanĉo estas, la tago de la Sinjoro. En norma mondo ne estas teleĵurnalo, kial nenio okazas. Vere ankoraŭ en nia malsana epoko ankaŭ neniu okazis, nur oni perfortas kelkajn vagadajn pseŭdnovaĵojn – unue fuguras tragedio de rusa lernantgrupo, kaj en ia alia terparto okazis jam mi forgisis, ke kio – kiuj unuafuje estas nure negativoj, duafoje por la tuta mondo ni koncernas ĝin neniom.

Ja ĝi ne estas sekreto, por kio ekzistas tio ĉi la simptomo. Ankaŭ kun propagando de en alia kontinento okazintaj aferoj por multkulturismo oni transprogramas la cerbojn.

Je la 30-aj jaroj, en la Italia Reĝlando – mi ankaŭ ne kuraĝas priskribi, sub kies estrado – estis malpermesita raporti de la presoj pri la sangaj murdoj kaj malvirtaj agoj. Kaj tio ĉi estas saga io. La freŝa generacio nome – ĉar ankaŭ ili same ne kredas, ke tio ekzistas, ne estos por ili komprenebla, laŭsence pli malmulte prezentiĝas en ili, ke similon ankaŭ ili faru.

Mi ekmemoras. Kun maljuna ĝentilhomo mi korespondas. Mi citas liajn alineojn.

„Ĉu vi sciis, ke se tiel dire, je 1910 vi sendis telegramon matene pri Budapeŝto sur Fiumeon, tiuokaze tiu ankoraŭ samtage frunokte alvenis al la adresito? Kaj se la en Fiumeo ferianto poŝtrevene ankaŭ respondis, ĉe la lia peŝta kolego je sunleviĝo frapis la mesaĝisto de Hungara Reĝa Poŝto? Se hodiaŭ ĉiu tiel funkcius…”

Mi notas, ankoraŭ ankaŭ telegramo ne devis. La el Tatroj senditan ilustritan poŝtkarton en la poŝtvagonaro oni diselektadis, samtage nokte ĝi alvenis Budapeŝton, kaj sekvanta tage (!) ricevis la adresito.

Alio. Mia supera juĝista parenco nokte de sabato en urbo Peĉ sursidiĝis sur la Abbaziaan trajnon, en litvagono li dormis, sen vagonŝanĝo (!) matene elvagoniĝis ĉe la bordo de Adriatiko, tuta tage li vivis societan vivon (bano, kafejo, restoracio, promeno), poste li sursidiĝis nokte sur la vagonaron en litvagonon, kaj razite sin li elvagoniĝis lunde matene en Peĉ, kaj li iris en juĝejon labori! Nu, tion ĉi superu la EU-o!

Pozsonyi, Ádám

El „Demokrata” semajnoĵurnalo – 2012/41.

cxar nun ni vidas per spegulo, malhele; sed tiam okulon cxe okulo; nun mi konas lauxparte; sed tiam mi konos tiel same, kiel ankaux mi estas konita.

Tradukis:

Hungaruja Esperantista Komploto
de la Konsidere Progresantoj

(HEKKP)