Ĉu nur patrino?

De virino, kiu guste la sian rajtigilon volis renovigi en la departementa ofico, la oficistino demandis, ke ĉu kio estas ŝia okupiĝo? La virino hezitis, ne vere ŝi sciis, kiel ŝi difinu sian laboron.

- Tiel mi komprenas - klarigis la oficistino - ĉu vi havas laboron, aŭ nur…
- Jes ja, ke mi havas laboron - indignis la virino - mi estas patrino.
- La patrineco ne kalkuliĝas kiel okupiĝo, la „familianino” estas la adekvata vorto – akcentis la oficistino.

Ĝis ĉi tioj tagoj mi ne ekmemoris la historio ĝise unufoje en saman situacion mi alvenis en la Urbestra Ofico. La oficisto videble estis unu karierista damo, ekvilibriginta, efika kaj obscedito de tiaj gravaj titoloj, kiej: „Ofica Konfesigisto”aŭ „Urba Registristo”.

- Kio estas via okupiĝo - ŝi demandis.

Ĉu kio instignis pri tio, ke tion ĉi mi demandu, mi ne konas, nur enmergiĝis el mi la vortoj.
- Mi estas scienca kunlaboranto en la kampo de infanevoluado kaj homaj interrilatoj.

La oficistino stuporis, la globkrajono ekstaris en sia mano kaj tiel ŝi vidis pri mi, kiel kiu aŭdas malbone. Mi ripetis malrapide, akcente la gravajn vortojn. Poste admire mi rigardis, kiel mian aserton per negraj blokliteroj, sur la ofican presaĵon ŝi skribis.

- Ĉu mi demandus - komencis la oficistino interesiĝe - ekzakte kion vi faras sur tio kampo?

Mezuratece, sen ĉio eksciteco en mia voĉo, mi aŭdis mem demandi:
- Pluformigantan esplorlaboron mi faras, en laboratorio kaj tereno. (Kutime tiel mi diras: en la domo kaj ekster domo.) Al la mia estro mi laboras (al la Sinjoro unuavice, poste al la plena familio), jam mi akiris kvar rekonojn (ĉiu estas knabinoj). Kompreneble tio ĉi laboro estas unu el la plej vokiĝinta sur la mondo (ĉu volas iu kontraŭdiri?), kaj ofte ĉiutage 14 horojn mi laboras (la 24 estas pli procime al la realo). Sed la mia laboro pli multajn defiojn rezervas, kiel la plej multa meznombra kariero kaj la rekono estas pli multe kontentiga, kiel nure la mono.

La ofocostino per daŭre kreskanta honoro kompletiĝis mian presaĵon, ŝi ekstaris kaj persone akompanis al la pordo.

Kiel mi surveturis sur nian algaraĝejon, enpensiĝe en mia admirinda nova kariero, kuris kontaraŭ min la miaj laboratorio-asistantinoj. Ili havas 13, 7 kaj 3 jarojn. De sur la etaĝo mi audis novan eksperimentan modelon de nia infanevoluada programo (6 monatajn havanta bebo), kiel unu novan voĉŝablonon ŝi testis. Mi tiel sentis, mi plagis sur burokrataĵon! Mi tiel ŝajnas antaŭ ili, kiel kiu estas multe pli moŝta kaj pl nemalhavebla por la homaro, kiel la alia „nur patrino”.

(nekonatulo el la reto)

cxar nun ni vidas per spegulo, malhele; sed tiam okulon cxe okulo; nun mi konas lauxparte; sed tiam mi konos tiel same, kiel ankaux mi estas konita.

Tradukis el hungarlingvo:

Hungaruja Esperantista Komploto
de la Konsidere Progresantoj

(HEKKP)