Ĉi tie estas la printempo. Nico elsternas la siajn plej belajn florbedojn. Siaj brilaj avenuoj surmetas farbitajn vestaĵojn, pri tio oni kaptu la rigardon de la homoj. Nun sekve manujoj de ĉia turistoj!
Florenco ĝuste organizis unuan de multajn sian karitatajn agadojn, tiam intere sia rapidegeco ŝi samtempe rigidiĝis. Unuan fenetron de hotelo tute plenegis unu kolosa, okuloj altiraj afiŝo, en tion kun grandaj literoj tion ĉi skribis: „Festivalo de Divenistoj”. Ŝia koro alarme pulsis. Ŝi ĝisfunde okulmezuris la afiŝon. Ĝi estas tre saĝa projekto: la vortoj kaptas la pasanton, admiron kaj scivolon inspiras en oni. La afiŝo radias nepreneblecon, la anonco estas nerezistebla. Ĝi estas profesia laboro! Dum unu semajnfino ĉiu estos en bildo laŭ pensoj de sia futuro kaj siaj amikoj, malamikoj, falsamikoj… Kaj kompreneble neniu hejmeniros tiel , he ne vekiĝus en si espero laŭ sia financo, laŭ sia emocia kaj seksa vivo.
Kiuj partorrenas sur festivalon? Estas nura elita, mistera azia sonanta nomo. Kun siaj eksterordinaraj kapablecaj ili por ĉiu disponeblas. Ili promesas tiajn miraklojn, spirokaptaj revelacioj, tiojn ankoraŭ ne vidis Francio! Okuloj de Florenco de semajno al semajno al longaj horoj de sakramentoadorado kutimis al kontempleco de Jesuo, de lumo de mondo. La vidaĵo de la afiŝo penetris sian plenan koron. Krio rompis el ŝi:
– Ne! Mia Sinjoro, ne! Li ne permesos, ke liaj infanoj kun ia toksu sin!
Al Florenco jam antaŭe okulfrapis, ke en tia cetere luksa hotelo fojfoje deponis strangajn afiŝojn, sed tute ĝis tio tago ŝi okupiĝis pri tio, ja ŝi sciis, ke Nico staras sufiĉe malproksime al tio, ke inter siaj loĝantoj estu nuraj instruato de Kristo. Sed tio Festivalo jam estis fakte troaĵo – iel devas malhelpigu atakon de la kontraŭlo!
Kun granda fido ŝi komencas preĝi. Ŝi tre bone sciis, ke en la koro de Dio estas kontraŭ ĉia unuopa plano de mallomeco unu triumfa projekto, kaja al malkovro de tio sufiĉe estas genufleksi antaŭ Li – poste brave restari sur la piedojn, se Li vokas sur la konkretigon!
En la Biblio ŝi trovis la ŝlosilon al pordo de la mizerikordo. Jeriĥo! [1] Nu, jes ja! Kiel estus, ke bastiono de Jeriĥo ruiniĝis antaŭ malgranda, malforte armita tamento de izraelidoj?
En la koro de Florenco naskiĝis la plano, kaj ŝi tuj akkaptis telefonon:
– Ĉu vi aliĝas al ni? – ŝi demandas duan homon de sia preĝogrupo. – Nu, ĉu vi memoras, kiel ruiniĝis urbo de Jeriĥo, kiel malaperis siaj muroj? Same ni devas fari! Ni ĉirkaŭiras la domaron, kie situas la H. hotelo, intere tamen ni preĝas kaj gloregas la Sinjoron. Ni preĝus ankaŭ rozarion. Nur unu horon devas vi dediĉi, poste ŝanĝigos sin reciproke, kaj ĉion tra sep tagoj.
Inter la anoj de la preĝotripo dek bonvolaj homoj aliĝis. Ĉu dek? Estas pervekta, ĝuste tiom ĉi estas la „minian”, la numero de la pravuloj, tion Abrahamo diris al Dio, tiam por Sodomo li pledis. [2] En Israelo ĝis hodiaŭaj tagoj ĝis tio oni daŭrigas sinagogon, dum ĝi havas dek preĝan judojn.
Niaj dek batalistoj do aperis en riŝa kvartalo de Nico. Tra sep tagoj ĉirkaŭiris, kun rozario en siaj manoj, kun Psalmaro en siaj poŝoj, sed pleje kun granda persiseco en siaj koroj.
Poste kelkaj tagoj eksonis la telefono de Florenco:
– Ĉu vi vidis, kio okazis en la H. hotelo?
– Ne, kial?
– Oni deprenis la afiŝon.
– Ĉu kaj la festivalo?
– Ĝi postrestas.
– Kio? Ĉu postrestas?
– Jes, ĝi postrestas, fino estas, tiom ĉi, estis, ne estas.
Ĉi tio estis antaŭe dek jaroj. En la H. hotelo ekde tio oni ne ordigis malutilajn aranĝaĵojn. La aero de la ĉirkaŭaĵo aliigis. Ni pensus: al angelojn de Jeriĥo certe plaĉis klimato de Nico, kaj ili tiel decidis, ili ĉi tien transloĝiĝas.
Ĉi tio ankoraŭ ne estas ĉio!
Kiom ajn iu petas konsilon de Florencon en tiaj situo, tie okulvideble la Fio ŝakludas kun infanoj de Dio, kaj ĝuste gajnas, ŝi tion respondas:
– „Jeriĥu” ion! Vi vidis, ke ĝi funkcias! [3]
Florenco rakontis la postan historion. En la urbeto de Provanso la kristianaj familioj vere komencas zorgi, tiam proklamis koncerton de io el plej duba fama ’hard rock’ bando. Ilia maltrankvilo ne estis senbaza en tia ĉi tempo, tiam embuskas danĝero de drogoj kaj diversaj teruraj aĵoj ĉie… La tiaj koncertoj tamen allogas milopon de junuloj.
– Ni jeriĥu ion! – proponis ia familio. – Ni scias, kie ili prepariĝadas starigi la sian tendostangon. Ni ĉirkaŭis tion onon, kaj unu al alian alterne tra sep tagoj ni preĝas.
Tiel same okazis. Sur tio tago, en la sunbrila julia sunbrilo alvenis la tre ŝarĝitaj kamionoj. Ĉe la suda pordo de la urbo frapoj de martelo sonoris, kaj kun surpriziga rapido posteniĝis la scenejo. El granegaj valizoj aperis muzikiloj, la amplifikataron en la tuta urbo aŭdebla maniero oni setis. Ĉirkaŭ la teknikistoj manifestiĝis malgradaj grupoj de junuloj, kaj ili bombardis ilin kun milopoj de demandoj. La vespero promesas esti tre varma, ni tre bone amuziĝos. Sed tie estis grupo de preĝintoj, kaj ili kun silento observis la okaraĵojn.
– Nia Sinjoro, ni dankas ankaŭ antaŭe tion, tion Li faros por siaj infantoj! Ni fidas en Vi!
– Ĉio elemento, drato de la sontekniko trafis en sia loko. Le tempo ne estus pli agrabla. Estas klara ĉielo, granda varmo, tio kun io grado poste pli malsupren iros, se envenos la vespero. Ĝi estas ideala al koncerteco. Ĉirkaŭ la scenejo detalistoj komencas starigi siajn budojn, kaj antaŭenrikolti siajn trezorojn. Hudiaŭa vespere ni tre riĉigos nin, ili pensis.
La drogovendistoj jam estis sur beĉo, la aventurserĉantoj kvankam planojn komencis teksi… La ian angulon de granda parko aŭtobusoj kaj kuriozaj veturiloj superŝutis.
– Nia Sinjoro, Via kompatemo estas senfina! Vi vidas tiun multajn junulojn, la Viajn infanojn! Ni dankas ĉion, tion Via patra koro elplanis, ke tio defendu ilin!
La sono brilas hele kaj bele, kiam la ia soldato de Jeriĥo-manovro flanke puŝpikis sian kompanon:
– Ĉu vi vidis la nubon?
– Ĉu nubon? Kie vi vidas nubon?
– Rigardu, tie!
– Fakte! Estas ĝi bizara… Ĉie aliloke estas splenda blua la ĉielo.
– Atendu ete kun Jesuo… Vi ekvidos tuj, tion devas ekvidi al vi!
La situo el certa vidpunkto memorigis pri historio de profeto Elijao, kiam la ĉielo ĝis tri jaroj fermiĝis super Israelo, kaj en la lando elrompis sekeco. La nubeto kun okuloj videble komencas kreski, kaj dum kelkaj minutoj variis al grandega negra kumulusego. La teknikistoj kaj la „artistoj” paliĝis, kaj malesperiĝis. Tio ne estas sen bazo, nome ĝis ili du palpebrumis, grandega ŝtormo erupciis, kaj la pluvo komencas torenti. Efektiva inundo, je tio neniu ne kalkulis, sed ne venis fino baldaŭe.
– Kolosa paniko elrompiĝis en la scenejo. Neebleco esti ĉion remeti ĉi tia rapide, la muzik-instrumentojn kaj la amplifilojn forlavas. Tute estas katastrofo!
La membroj de preĝogrupa ankoraŭ poste jaroj kun granda ĝojo rememoris sur pluvforlavan koncerton. La afero tiodirekte kuraĝigi ilin, ke ne kapitulacu la luktadon, la kontraŭlo nome ne dormas, precipe se estas parolo pri tento de junuloj. Dio en tio vespero intervenis, milopon de junuloj seve, tamen la orkestro neniam ne montriĝis en la ĉirkaŭaĵo.
Cxar
nun ni vidas per spegulo, malhele; sed tiam okulon cxe okulo; nun mi konas
lauxparte; sed tiam mi konos tiel same, kiel ankaux mi estas konita.
El hungara lingvo tradukis:
Hungaruja Esperantista Komploto
de la Konsiderej Progresantoj
de la Konsiderej Progresantoj
(HEKKP)
[1] Jos;6,l-21
(Kaj Jeriĥo estis fermita kaj ŝlosita kontraŭ la Izraelidoj; neniu eliris, kaj neniu eniris.) Kaj la Eternulo diris al Josuo: „Vidu, Mi transdonis en vian manon Jeriĥon kaj ĝian reĝon kaj ĝiajn fortajn militistojn. Ĉirkaŭiru la urbon ĉiuj militistoj, ĉirkaŭiru la urbon unu fojon; tiel faru dum ses tagoj. Kaj sep pastroj portu sep trumpetojn jubileajn antaŭ la kesto; kaj en la sepa tago ĉirkaŭiru la urbon sep fojojn, kaj la pastroj sonigu per la trumpetoj. Kaj kiam oni ektrumpetos per la jubilea korno kaj vi ekaŭdos la sonadon de la trumpeto, tiam la tuta popolo ekkriu per laŭta voĉo; kaj la muro de la urbo falos malsupren, kaj la popolo eniru, ĉiu rekte antaŭen.” Kaj Josuo, filo de Nun, alvokis la pastrojn, kaj diris al ili: „Portu la keston de interligo, kaj sep pastroj portu sep jubileajn trumpetojn antaŭ la kesto de la Eternulo”. Kaj li diris al la popolo: „Iru, kaj ĉirkaŭiru la urbon, kaj la armitoj preteriru antaŭ la kesto de la Eternulo”. Kaj post kiam Josuo tion diris al la popolo, sep pastroj, portantaj sep jubileajn trumpetojn antaŭ la Eternulo, ekiris kaj ektrumpetis per la trumpetoj; kaj la kesto de interligo de la Eternulo iris post ili. Kaj la armitoj iris antaŭ la pastroj, kiuj trumpetis per la trumpetoj, kaj la resto de la popolo iris post la kesto; oni iris kaj trumpetis per trumpetoj. Kaj al la popolo Josuo ordonis, dirante: „Ne kriu, kaj ne aŭdigu vian voĉon, kaj neniu vorto eliru el via buŝo, ĝis la tago, kiam mi diros al vi, ke vi kriu; tiam vi krios”. Kaj la kesto de la Eternulo ekiris ĉirkaŭ la urbo, ĉirkaŭiris ĝin unu fojon; kaj ili venis en la tendaron kaj tranoktis en la tendaro. Kaj Josuo leviĝis frue matene, kaj la pastroj ekportis la keston de la Eternulo. Kaj la sep pastroj, kiuj portis sep jubileajn trumpetojn antaŭ la kesto de la Eternulo, iris kaj senĉese trumpetis per la trumpetoj; kaj la armitoj iris antaŭ ili, kaj la resto de la popolo iris post la kesto de la Eternulo, kaj oni senĉese trumpetis per trumpetoj. Kaj ili ĉirkaŭiris la urbon en la dua tago unu fojon, kaj revenis en la tendaron. Tiel oni faris dum ses tagoj. En la sepa tago ili leviĝis frue, kiam montriĝis la matena ĉielruĝo, kaj ili ĉirkaŭiris la urbon en la sama maniero sep fojojn; en tiu sola tago ili ĉirkaŭiris la urbon sep fojojn. Kaj ĉe la sepa fojo, kiam la pastroj trumpetis per la trumpetoj, Josuo diris al la popolo: „Ekkriu, ĉar la Eternulo transdonis al vi la urbon. Kaj la urbo estu sub anatemo de la Eternulo, ĝi kaj ĉio, kio estas en ĝi; nur la malĉastistino Raĥab restu viva, ŝi kaj ĉiu, kiu estas kun ŝi en la domo; ĉar ŝi kaŝis la senditojn, kiujn ni sendis. Sed vi gardu vin kontraŭ la anatemitaĵo, por ke vi ne anatemiĝu, se vi prenos ion el la anatemitaĵo, kaj por ke vi ne faligu anatemon sur la tendaron de Izrael kaj ne malfeliĉigu ĝin. Kaj la tuta arĝento kaj oro, kaj ĉiuj vazoj kupraj kaj feraj, estu sanktigitaj al la Eternulo; en la trezorejon de la Eternulo ili venos”. Kaj la popolo ekkriis, kaj oni ektrumpetis per trumpetoj. Kaj kiam la popolo ekaŭdis la sonadon de la trumpeto, la popolo ekkriis per laŭta voĉo; kaj la muro falis malsupren, kaj la popolo eniris en la urbon, ĉiu rekte antaŭen, kaj ili prenis la urbon. Kaj ili ekstermis per glavo ĉion, kio estis en la urbo, la virojn kaj virinojn, junulojn kaj maljunulojn, bovojn kaj ŝafojn kaj azenojn.
[2] Gen;18,32
Kaj li diris: „Ne koleru, mia Sinjoro, ke mi parolos ankoraŭ nur unu fojon: eble troviĝos tie dek?” Kaj Li diris: „Mi ne pereigos pro la dek.”
[3] En Brazilio funkciis la servo de la Alianco kaj Mizerokordo komuno, por liberigado de infanoj intere manoj de bandoj. Ili ofte aplikas Jeriĥo-manovron, same ne kun ajna sukceso!
Nincsenek megjegyzések:
Megjegyzés küldése