Jen prenu, la nenio! - Ĉu vi konas la fabulon, pri tiu knabo kiu lupon kriis?

Bashir: Oni devus skribi studon pri tio.
Garak: Pri kio?
Bashir: Ki kiu estus ĝia kaŭzo, ke unuj ne estas taŭga fidi neniun, ankoraŭ ne tiam, tiu ĉi estus sia elementa intereso.
Garak: Kial kredas por mi neniu, ne tiam, kiam mi veron diras?
Bashir: Ĉu vi konas la fabulon, pri en tiu knabo kiu lupon kriis?
Garak: Ne.
Bashir: Infana fabelo. Pri eta ŝafistknabo temas, kiu enuiĝas sin, kiam li gardas la ŝafaron, por tio ekkriadas direkte al vilaĝo, ke lupo atakis je la ŝafaro. Ja homoj alrapidegas, sed ja ne estas lupo. Li tiun diras: ĝi forfuris, kaj la vilaĝanoj laŭdi lin por sia vigleco.
Garak: (ridete) Inteligenta knabo! Ĉarma eta fabelo!
Bashir: (daŭrige) Ankoraŭ ĝi ne havas finon. Sekvanta tago ree li faras, kaj ankaŭ je tria tago. Je la kvara tago vere venas la lupo. La knabo el plena sia gorĝo blekas, sed la vilaĝanoj ne venas, kaj la knabo kaj la ŝafaro estis devorinta.
Garak: Ĉi tio sufiĉe estas nigra por infanfabelo, ĉu vi ne pensas?
Bashir: La moralinstuo estas tio, ke kiu ĉiam mensogas, al tiu finekike neniu kredas. Ne tiam, kiam oni diras veron.
Garak: Ĉu vi estas certa Doktoro, ke tio ĉi estas la moralinstruo?
Bashir: Ja certe! Kio alia estus?
Garak: (objektive) Ke neniam ni mensogu dufoje tiun saman.

DS9 3×20 (66) "Improbable Cause"

Cxar nun ni vidas per spegulo malhele sed tiam okulon cxe okulo nun mi konas lauxparte sed tiam mi konos tiel same kiel ankaux mi estas konita

Tradukis:

Hungaruja Esperantista Komploto
de la Konsidere Progresantoj

(HEKKP)