Urso-afero – Epokspirito

Ĉiam mi sentis, ke ekzistas punkto en la universo, unu lasta soleca punkto, kiun ankoraŭ oni ne modernigis. Kiun ankoraŭ oni nem politikkorektigis. Kiun oni lasis tiel, kiel ĝi estas. Elmodiĝonte, normale, home: La televida-urseto. Tio nun finiĝas.

„Je Paska-lundo novaj ursetofiguroj akceptas antaŭ la vesperfabeloj la infanojn. Kun Urseto Televidilo titolo nelge kreskigita fabelotrako ekiris sur la m2 kanajlo, la al tio farita nova ĉefartikolo en la duonaarcentan tradicion konformiĝas. La nova ĉefartikolo esta laboro de animatoro Ferenc Fischer kaj de komponisto Gábor Berkes” – ni legus.

Nu, estas 2012. En Novjorko ia virino sur la subfervojo en kapon piedbatas viron, ĉar laŭ ŝi li postiras ŝin. En Parizo la muslimoj plenajn stratojn okupas sen instanca permeso, kun metalkordonoj blokas la tereron, sur la tero ili preĝas, kaj loĝantoj de la distrikto ne povas forlasi la iliajn loĝejojn, kaj ili ne povas hejmeniri dum la tempo de la preĝo. Oni havas normon, ke pasigenda prizonopuno atendas sur tiun kiu havas pri dinita historia evento diferencan opinion. Ĉu kial ĝuste Hungarujo, kaj kial ĝuste la televida-urseto elrestus el la miksrasiĝo?

Semi ĝi ne elrestas, kaj la fina rezultato estas unu „progresa” vidilo kun „romaa” ursino, kun blua semseksula leporeto-pup, kun komputilo, kun junaĝa (en pli malbona kazo kun enfamilia) amvivo. (Neme la urseto havas same „fratinon”, kiun suspektinde li brakumadas.)

Ja la „progreso” al multoj ne plaĉas. Tio same estas legebla sur diversaj forumoj, ĉar estas sia natura sopiro de homo la kutimiĝita, la tradicia, la malnova, la konvena. Ĉar la homo fundamente ne estas „progresanta”, sed „retroira” kaj „konservativa”, kiu nem ŝatas elprovi novon, ke li elĵetas siajn la malnovajn, la prosperajn kaj amitajn (aŭ nur kutimiĝitajn) aĵojn.

Kiel la hejman brikabrakon trifoje oni transmetas, ĝise fine oni konvinkas sin, ke ĝi estas matura por elĵeto, sed same tiam sangas nia koro, certe ja ni scias , ke tio devas esti tiel.

Denove oni forprenis unu parton da nia paseo. Nur tiom okazis. Tio ĉi estas Trianono [1] de la infanoprogramoj.

Ádám Pozsonyi

El „Demokrata” semajnoĵurnalo – 2012. 16.

cxar nun ni vidas per spegulo, malhele; sed tiam okulon cxe okulo; nun mi konas lauxparte; sed tiam mi konos tiel same, kiel ankaux mi estas konita.

Tradukis:

Hungaruja Esperantista Komploto
de la Konsiderej Progresantoj

(HEKKP)

Notoj de tradukisto:
[1]  Trianono – loko kaj kastelo en Parizo – metaforo de la plej granda historia sortotragedio de Hungarujo. Je 4-a Junio 1920. ili subskribis kaj reĝan Hungarujon ili mutilis. Ĉia hungaro konas tion daton kaj en la lando hodiaŭ estas tio ĉi tago: Tago de la Nacia Kunaparteno (aŭ Kohero)