Mia nomo estas: Neniu

Estas ĉi tia freŝa cerbmalsano – mi volas diri pri la evoluinta Okcidento enfluanta nova etoso –, tio havas tian sencon, ke estas malpermesita ne nur esti rasista, ŝovinista, klerikala kaj nacionalista, do por ĉio, kio endanĝerigas disfluabtan, senkadran, senvizaĝan kanajlaromondon de la nuntempo aŭ ĝi estas kontraŭa kun ĝi, sed pli nove jam simple estas malpermesita same konkretan opinion manifesti, Ne, ĉi tio tiel ne estas prononce, de ĝi alveturos. Alvenas. Jam ĝi estas sur nia kolo.

„Tio ĉi plaĉas al mi.” „Ili estis plure.” „Altkreska.” „Febla.” „Kurbapieda.” „Maljuna.” Ĉiu estas malpermesita – nome laŭ la enfluanta kaj progresema-sprita ideologio –, tiu estas karaktera, klare ĉirkaŭfraita, apartigeblanta kaj apartiĝeblanta. Kiu efektive estas mem. kej nem io miksita identeca, kunlavita karaktera, malgrande tia ĉi, malgrande tia, „se ni pli bone enpensas”…

Bona kaj malbona. Malluma kaj luma. Kio laŭ tia ĉi konkreta vidpunkto rigardas sur univeson, tio jam estas reakcia.

Ĉu kien mi havigas ĉi tion? Mi vidas. Unu da proksima konatolo vizitas universitaton. En la univesitata gazeto – kiu kompreneble estas sendependa ligiĝanta, do liberala – en siajn publikitajn artikolojn serie pro tia ligo oni ekkverelas. Alude pro tio ne manifestiĝeblas tioj. „Opinion ĝi komunikas.” Tio ĉi estis la konkreta akuzaĵo. Kiam ŝi rakontis, unue mi tion kredis, ŝi amuziĝas. „Je la prezentado ĝis pleneco pleniĝis la ĉambrego.” Ĉi tio estis la cenzurita frazo, kiel oni diras kiu ekskludas, diferencigas kaj ne estas senpartia. Kaj tion en nia erao ne eblas. Dio apartigis la melhelon de lumo, sed la energioj de malhelo tiun volas, ke tio ĉi disseparigo laŭgrade ĉesu. „Ĉio estas relativa.” „Ĉu kiu decidos tion, ke…” Konataj liberalaj (malhelopartaj) frapfrazoj. Ĉion ni miksu kaj konfuzu kune! La rasojn, la lingvojn, la kulturojn. Same la muzikajn ĝenrojn.

Ni obsercu: en liberalaj (malpeloparta) rondoj ĉiam tiu estas la valora orkestro, kiu ne nur tel simple malmolaroko, sint-popo, aŭ psiĥodelaroko, sed kiu estas „miksa”. Nigra-folka-bruo. Odoraĉa-metalo. Bluso-rapo-hindia. Nenie, en nenio estu konkreta, difinita dividolinio!

Kun mia malnova konatulo mi kunkuras antaŭ nelonge sur la buso, kaj tial ke la koncernulo estas liberala – ni metu niajn manojn sur niajn korojn kaj ni rekonu, en konateca rondo de iu troviĝas kretenoj, ĝi estas pardonebla peko –, tiel pri la muziko ĝi temas. Kaj jes ja la paseo. Jes, la paseo, la malnova, bela paseo, kiam ankoraŭ ne estis al la hodiaŭa similaj, profundaj ideologiaj abismoj, kaj la konstanteco de soveta okupado certigis paceman kaj sennuban trankvilon de mezlerneja ekzisto.

„Ĉu kiu estas da la ilia plej bona disko?” „Do…” – malcertiĝis mia liberala konatulo. „Ĉi tio tiel ne estas eldireblanta, pro ke estas, al kiu ĉi tio, ja eventuale al la alia homo same kontraŭ ĉi tio estas tio… Kaj…” Post kvin minutoj mi enuis. „Jam vi ekĝemu, ke laŭ vi ĉu kiu estas la ilia plej bona disko! Ne en Danubo [1] devas pafi iun, al kiu ne sama estas bona. Ne pri la enkondoko de’numerus clausus’ [2] ni parolas. Ne la subtegmentoj pro ĉi tio estos malsuprenbalae. [3] Ĝi havas nenian postsekvon, nur jam fine vi kuraĝu opinion manifesti.”

Ĉu ĉi tio aŭ ja tio?

„Do, efektive, se ni tiel interpretas…”

Mi elaŭtiĝis.

Lasfoje apud mia la ĉi tie aperita artikolo saĝa notulo pro ĉi tia epiteto ekfajfis: „malbela virino”. Pro ke ĉi tian ne eblas diri. Pro ke laŭ li – mi pensas – ĉia virino estas unuforme bela, ĉarmo, gracieco kaj ameblanto kun geometria precizeco estas divide inter femalaj membroj de loĝantaro, ke neniun frapu malavantaĝa diskriminacio.

Mi timas estontecon. Mia nomo estas Ádám POZSONYI. Blankulo, heteroseksulo. Ankoraŭ alvenus la tempo, kiam ekdiri ĉi tion ĝi kalkulos jam por ekstremo.

Ádám POZSONYI

El „Magyar Hírlap” [Hungara Ĵurnalo] reta tagĵurnalo – 11-5-2012.



Notoj de tradukisto:

Il mio nome é Nessuno
Mia nomo estas: Neniu

[1] Danubo pafi - en la II-a mondmilito, je vintro de 1944 plurajn da judojn, plurajn da loĝantojn de budapeŝta geto pafis en la glacian riveron Danubon la hungaraj sagokrululos, la hungaraj nacia-socialistuloj. 
[2] 'numerus clausus' (latina esprimo) - 1920-a jara XXV-a leĝartikolo „Pri la reguloj de sur universiteton enskribiĝo” T.e: „Fermita Numero” La hugarujaj naciecoj kaj popolrasoj nur laŭ ilia elmontreblanta numeropororcio partoprenis en la supera instruado. Unuopuloj ŝatas nomi same por unua hungara judleĝo, sed samsence ne tio estis.
[3] subtegmentoj malsuprenbalae - En la hungara komunismo, en la 50-aj jaroj la hungaraj komunistoj organizita prirabis la hungarajn vilaĝojn. La Ministrejo pri Endonadaj aferoj (ekz. Imre NAGY ministro kamarado) preskribis ekz. kiom porkidon devas naski po la porkino, kaj ili ĉiam postulis. Se ne donis tiom grenojn la kampo de kamulo, la aŭtoritatuloj forprenis la semojn kaj la jarajn konsumantajn grenojn, ili „malsuprenbalais la subtagmentojn” same, kaj sentmil da familioj malsatis.