Estro kaj sia faraĵo

Du semajne antaŭ Sanktavespero mi enpromenis la unu reproduktaĵojn vendantan librovendejon.

– Ĉu vi ekzistas al vi Hitler?
– Ĉu kia Hitler?
– Kompreneble mi parolas pri Hitler, pri la granda germana pejzaĝisto.

La vendisto ĝis unu sekundo mute streĉi la siajn okulojn sur min, poste oni ĝis la pordo akompanis min. 

Unu bone konata bildokomercejo estis tie rekte en la najbaro.

– Ĉu vi havas Hitler-on? – pasis mi tuj al esenco. 

La juna vendistino pri tio tie ektimis, ke ŝi enlutis la sian maĉgumon, kion instrukcion de la bona maniero grave malobserve maĉis. Ĉi same ne diris nenion, nu ŝi staras tie, kaj ektime ŝi palpebrumis pri ŝian ĉefon.

– Mi volas Hitler-albumon ricevis – diris mi al oni, ĉar intertempe oni rapidis por ŝia helpo. Hitler-on! – mi rediris laŭte, pro ke mi vidid, ke oni ne komprenas.

 

– Jen tian specon ni ne tenas – timtemetis oni. – Nia entropreno eksklusive pri belartaj kreitaĵojn okupiĝis. 

Mi levis mian montran fingron, kaj intere la oniajn okulojn mi rigardis.

– Adolf Hitler, la granda germana pejzaĝisto – laŭ memdefinio „malgrando-pentristo kaj akvarelisto” – estis tia bonanoma artisto en sia aĝo, ke ankoraŭ same ĝian grandan oromedalon de la munkena Betarta Akademio li atingis. Kun ĉie sendube estis ne senkiale – mi jam kompletigis. Preskaŭ, ke oni elĵetis min. 

(…)

Ádám POZSONYI

Cxar nun ni vidas per spegulo, malhele; sed tiam okulon cxe okulo; nun mi konas lauxparte; sed tiam mi konos tiel same, kiel ankaux mi estas konita.

La daŭrigo legebla estos en la nova libro de la Aŭtoro, kion „la fieraj proprietuloj de volumo” ekkonus. [Jen estas la al mi dirintaj mem vortoj de la Majstro.]
La verko antaŭ proksima apero staranta en la nova „Ek, batalu!” titola volumo de la Majstro estas legeblonta, el tio nun kvazaŭ laŭ anticipaĵo vi legeblis supre la tradukon. Mi esperas, ke vi – karaj Sinjorinroj kaj Sinjoroj – bonon amuziĝis!

Tradukis:

Hungaruja Esperantista Komploto
de la Konsiderej Progresantoj

(HEKKP)