Homotipo – Epokspirito

Mi memoras, dum la mia gimnazia studo multfoje estas temo sur unu stranga vivstato, kion oni tie nomis: socialista homotipo. La progresemaj animantoj ŝatas kun grandaj vortoj ĵetadi – kiel ĉiu senmatura, la mondon ne scianta infanteto. „Socialista homotipo”, „La paseon forviĝi!”, „Libereco-egaleco-frateco”.

Oni volas Dion ludi – kiel la infantetoj oĉjon kaj onjon – kaj oni divenas komplikitajn eksplikojn sur ĉio, kvankam la realo ĉiam la plej simpla estas. (Tia surrealismo estsa ekzemple teorio de Darwin pri la origino de rasoj, kio estas tia nebula, fabelohava, kaj kiel estas ene la marcerta punkto, ke al la kreo, ankaŭ sana logiko de ateisto laŭ bazo opidie, kun nenio ne havas pli malgrandan probablecon.
Do, la socialista homotipo estas ia „alio”. La niaj patroj ankoraŭ en tio plenkreskis, ĉi tion aŭdigis oni en la partiulokunveno, en la laboroloko kaj en la oficejoj, kaj niaj patroj bone ridaĉis en tion – ni, liaj filoj kaj en la lernejo –, kvankam oni ne havas pravon.

La socialista homotipo tio fakte estas apartaĵo! Csaba HORVÁTH – hodiaŭa reprezentanto de tia homotipo – en la ĉefurba asembleo nome samtempe pro tio batalas kun István TARLÓS, ke malantaŭ la dorso de ĉefurbesto estu ne nur la nacia flago, sed estu unia same. Jes, tia la en la blua bazo multa flavaj steloj. Ĉar al li tio estas grava.

Tion nun ni lasu, ke laŭ funkcieco de urbo ĉu kioman gravecon ĉi tio havas, ne estu la temlinio de nia harfendado, ke verŝajne ĉi tio estas nur al la gazetaro ludinta arlekeneco, la esenco estas, ke la tia homotipo kiel kutimis la servilecon, ke oni ne povas vivi sen tio.

Mi memoras, kiam mi paŝadis direkte al pordo de gimnazio dum matenfoje – lerni inter multaj pri la kuriozeco de la socialista homotipo –, super la pordo tie pompis du Vo-figurojn modlas ferotubo. En tion devas enpiki la duspecan flagon. Unu ruĝan – la simbolon de ĝistdata fonopotenco – kaj unu ruĝa-blanka-verdan.

Csaba – kiel viva socialista homotipo – nek hodiaŭ ne povas elporti, ke nur nacia flago estu en unu ofico. Mankas al li la alio. Li kutimis. Li amas.

Ádám POZSONYI

(El „Demokrata” semajnoĵurnalo – 2011/36)

Cxar nun ni vidas per spegulo, malhele; sed tiam okulon cxe okulo; nun mi konas lauxparte; sed tiam mi konos tiel same, kiel ankaux mi estas konita.

Tradukis:

Hungaruja Esperantista Komploto
de la Konsiderej Progresantoj

(HEKKP)