2. – Potencoŝanĝo

Radioelsendaj Pensoj

Patrick          – Nu, alvenis en la studion Marin Frist, la anima-doktoro, ke ŝi respondu al viajn demandojn. Ŝi nun transloĝiĝas tie ĉi.

Marin            – Mi nur somerumas, mi skribis la mian novan libron. Pri viroj…

Patrick          – Tiam mi aŭdu la demandon!!

(virsono)        – Mi trovas, la sian tre morusan buŝan ion …

Marin            – Buŝolumo. Ĉi tio estas klaso.

(virsono)        – Mi redonus al vi – por unu tandevuo.

Marin            – Ho, mi ne estas vendota.

(virsono)        – Ĉu vi estas okupinta?

Marin            – Mi esti tio, sed li ararigis min. Nun mi ne havas partneron, kaj mi vivas mian vivon.

(férfi hang)     – Li kiu prostitulo estis… Micsoda strici volt…

Patrick          – Tio ĉi estas matena programo, Bonvolu!

Marin            – La nomo de la „prostitulo” estas: Graham. Li estas en Novjorko, kaj mi ekrakte ĝuste estas tie ĉi. Ke mi vekiĝu. Sole.

Marin            – Jes junaj, mi havus unuan demandon. Vi kiel venas transe en unu kontakto?

(virsono)       – Returne devas sidi al ĉevalo! Mi eliras, ke tiam mi povas, mi suprenflugas en la selon, kaj revenas mia forto.

Marin            – Tiel ĉi simple tio ĉi estas? Ĉu fakte vi forgesas unufoje iun, se vi tranoktas kun alio:

(virsono)       – Ja!

Marin            – Sed tial ne diru min knaboj, ke mi ne paŝas antaŭen, mi ekĵetis mian fianĉinarubon el la roko.

Finigaj Pensoj

Do, mi tion diras: ne estas malpeza elpaŝas el interrilato. Ne povas kun butonopremeco nur simple malŝalti. Kaj la vojo plena je kaŝitaj kavetoj. Vi provus enesti la kontakto, vi sidus hejme kaj vi revus pri la neatingebla perfekteco, sed fine nur la tempo povas al tio, kaj ĉiom alaska kranoakvo, kaj helpo de bonvola urbo. Dankon, ke vi enlitiĝis kun mi, Elmo!

Humuraj Pensoj

Marink          – Saluton!

Jack              – Bona estas via ĉapo.

Marin            – Aham.

Jack              – Uh, tio ĉi estas via.

Marin            – Tio ĉi, grande kara … vi ne devus penadi.

Jack              – Estas nenia problemo.

Marin            – Ĉu el kio okazo?

Jack              – Mi tion ne scias.

Patrick          – O.

Marin            – He, vi nur aĉetis la floron, ĉu kaj vi tie ĉi lasas min?

Jack              – O, ne mi aĉetas tion ĉi.

Marin            – Ĉu do, tiam? (kun Patrick samtempe)

Jack              – Mi nur ĉi tien alpotis. Ĝi iris kune kun tio pramo, kun tio miaj novaj lornoj-

Marin            – Cu vi ĝuis tion ĉi, vere?

Jack              – Malgrande. (li ekiras)

Marin            – Ĝi jam … velkis.

(Al drinkejo-servotablo, post la florosenda senco.)

Jerome          – Óh, li havas kulposcion.

Marin            – Kio?

Buzz              – (li kapbalancas) Hm.

Carl               – Floro! Ni kutimas preni el kulposento.

Buzz              – Ke, ni atingu kun tio ion. Ni scias, ke la virinoj. Se vi volas sekson: donu florojn!

Ben               – Se vi volas paciĝi, pro ke vi kun alio seksis …

Buzz              – … donu florojn!

Patrick          – Same iel, ĉu ili ricevas?

Buzz              – Lerno, mia juno!

Theresa         – (al Ben) He, ĉu vi memoras, kiom florojn vi alportis min?

Ben               – Precize sufiĉan, ke vi iru al mi!

Jerome          – Sed ne sufiĉan, ke ŝi ne desiĝu.

(kune)           – Ho, he, hej!

Theresa         – Silentu, Jerome!

Ben               – Ĉu vi scias, ke kion elbatos el sia kapo la knabon?

Marin            – Aaau.

Ben               – La Seahawks-matĉo, je morgaŭ vespere.

(kune)           – Jeees!

Ben               – Ĉi tie, en tie ĉi ejo. En la grandaekrana, satelita televido.

Patrick          – Ja!

Marin            – Kiu diris, ke mi ne estas transe li?

Ben               – Vi fumas suĉŝalmon, kaj vi froterigas la lian karton, kiel estus la gajna loteriokupono.

Marin            – (Ambaŭan li forfaliĝas el sia mano, Buzz levas, ŝi vidas)

Jerome          – XXX? Tion ĉi plej poste mi vidis en la kontrabanda drinkaĵo. Aŭ en la porna-kasedo.

Buzz              – Graham, tio ĉi nomo de ia biskvito. De ia homina biskvito.

Marin            – En ordo! Vi donu min! Mi scias, ke li estis rubulo, sed se povus li vere bedaŭras.

Ben               – Uhum! Eneble.

Patrick          – Vi tion skriis en sia libro, ke: „La trompisto estas tia, kiel la vraka automobilo. Vi estus briligi, sed fine same tiam ĝi perfidos vin, en la centro de la vojo.”

Marin            – Patrick, mi kredis, ke ni akceptis, ke mi ne scias, kion mi parolas.

Ben               – Ŝi ne havas transe …

Marin            – Mi estas en la plej bona vojo.

Ben               – Tiam, mi petas la karton. Akkor (Marin vespiras. Ŝi ne donas tion.) Ŝi jam ne amortiziĝis.

Buzz              – … diras la knabo, kiu vivas kune sia posta edzino.

Ben               – … sed en la diversa parto de la domo …

Buzz              – … li tie komprenas, an la diversa-diversa alo.

Marin            – Ĉu en salo?

Jerome          – Jes, li estas subŝtefo.

Ben               – Homoj…! Mi estas ankoraŭe tie ĉi.

Patrick          – Li inventis la higiena viŝaĵon…

Ben               – Mi iris el Seeatle, jiam ĉiu volas almozdonon. Mi aĉetis la drinkejon, mi edzigis Theresa-n…

Marin            – …ĉu vi estas feliĉa?

Ben               – (li kapbalancas, ekvidas sur la flirtanta Theresa) Pli mule ol ne… Vidu, vi almenaŭe enmetis la 4.000 mejlon, inter duoj. Graham jese ne enpaŝus subite, kel li frakasu sian koron. 

Marin            – Kiu estis tiu naŭza virina?

Patrick          – Tiu ĉi mia patrino.

Marin            – Ha, ho! Ŝi estas ŝiko.

Patrick          – Ja.

Marin            – (la indiano donii al manojn kornoran bastonon) Pro kio tio ĉi povas? Ĉu frapadu kun ĝi sin?

Sara Jakson   – Tio estas la „parola bastono”. Se vi havas tion ĉi, vi povas paroli.

Marin            – Oh, bene! Ĉar mi havas direndon. La plena urbo rompis kun mi, ankoraŭ la lavurso. Tiel ke de mi devus rompi kun Elmo.

Indiana George – (li forprenas la bastonon) Nur bonvolu.

Marin            – Ha-ah!

Sara              – Tal vi volus reiri al li, ĉar tio ĉi etas la plej malpeza?

Marin            – Ĉu al ŝi ne devas fordoni la baston?

George          – Ne!

Marin            – (forprenis la baston) Mi ne konas, kion mi volas. Kiel mi estus tia malsaĝo, ke mi ne vidis, li erarigas min?

Sara              – La viroj tiaj ĉi … kaj aldone oni kun mi faras tion.

Marin            – Sed tio ĉi estas mia aĵo. Ekvidi la signojn. Ke mi helpu al homoj.

Sara              – Eble ĝi estis en la mortaspaco…

Marin            – Eble oni devas la amo. … Ĉu vi havus botelan akvon?

George          – Iru reen la granda urbo!

Marin            – Kial vi ne diras simple, ke: vi ne havas. Kio martelis en tion ĉi urbon, en la virojn? Tiel en Ĝek … en Jack Slattery-n? Kio estas lia problemo? Serione, mi ne komprenas, kio estas la lia problemo?

Sara              – Ha-ha!

Marin            – Kio estas?

Sara              – Efikas sur vin la varmo. Vi jam laŭ alia viro parolas. 

Marin            – Ĉi tio estas la problemo kun la urbetoj: la lavursoj postiris vin, vi ne povas sekigi harojn kaj ĉio al ĉio rilatas.

(Poste la „Mi enlitiĝis kun Marin” sceno, en la „Tribĉefo”)

Marin            – Ĉi tio estis kara al vi. Dankon.

Jerome          – Ni gardas la niojn.

Ben               – Prave!

- Hungaruja Esperantista Komploto de la Konsiderej Progresantoj (HEKKP) -