Rolokonfuzo

„La estro de Hajdukoarmeo [i] neatendite ekfrapis la vicprezidenton de Jobbik [ii], pro tio Előd NOVÁK ene la partio tion starpunkton koncepis: ne estas bona direkto, ke la tiel nomintaj hajdukoj [iii] volus enmodigas, envirtigas en la nacia flanko tion, se iu estas malliberej-puno.” Mi ne scias, kio okazas tie en la radikala flanko. Mi ne komprenas nek nenian falnkon. Malrapide jam mi nek tion ne konas, en la sia nia strato kio okazas. Sed, ke ia mensmalsana rolokonfuzo movigas la homojn, tio estas certa.

La rolo – kio la konfuzon inspiras – estas la tia miskompreno, ke ĉiu internenus en ĉion. Ĉi tio tiel kontraŭdiras al leĝo de naturo, ke ankoraŭ sia progreso (sia malmolariĝeco) de la pasinta cent jaroj laŭ rezultato same nun „enmiksiĝuloj” sovaĝe baraktas kontraŭe. Ili ne volas ĉi tion. Ĝi nervozigas ilin. Kaj tiom organizaĵo nur ekzistas, ĉio dumas tiel, ke eksklusive li intervenu, ne la aliaj dudek. Eĉ, same ĝi ne estas organizaĵo. Individuo.

Matene vekiĝas la patrioto [iv], li matenmanĝas, li suprentiras la sian pantalon, li dentpurigas, kaj jam li volas estus estro. Li volas direkti. Kaj la alia dekmilionoj, tiu estas ĉiu agento, judo kaj komunistulo, se oni ne deziras ĉi tion. Ĉar la majuskla nacio supre estas sur la horizonto, eĉ sur frunton fikse estas, kiel en ciferomilito, sed la ekzistanta, vianda-sangaj hungaruloj jam ne plaĉas al neniu. Ĉar ili estas la „aŭtentikaj” hungaruloj, kiel ia „undergound” [subtera] sekto. Vera „metala”, vera „gotika”, vera „minekonasa”. Kaj kiu ne decas en la bildon, la tiu estas perfidulo.

Mi alvokas la atenton, ke la nacio, tio estas la onjo Terenjo sur la benko, kiu neniam ne aŭdis de „Kárpátia” [v]. onklo Gezo, kiu la sian nazon nazplugas, li ne kutimis legi, kaj li kun sia „Sokol” [vi] radio sidadas en la ĝardeno atende la rezulto de loterio. Ĉar el tiu konsistas la nacio, la emocia nacio, ĉi tio estas mem la amaso. Kiel estas sia ono kompreneble same la ÁRPÁD-stria [vii] manifestacianto. Ĉar ni, tiel kune estas la hungareco.

Ĉu jes, ke en tion multaj bovoj enapartenas? Iam ĉu ne la nacio estis la nubeleco, poste la nobeleco kaj la spitita elito. Mi enmemoriĝas. la hajdukoj. La hajdukoj en siaj aĝoj estis plejparte rabomurdistoj, sur kiun la ĝendarmoj laŭtire kun pafilo ili ĉasis, kiel sur la damaĝbestojn. Nur se jam la rolokonfuzon mi menciis ĵus.

Ádám POZSONYI

El „Demokrata” semajnoĵurnalo – 2011/40

Cxar nun ni vidas per spegulo, malhele; sed tiam okulon cxe okulo; nun mi konas lauxparte; sed tiam mi konos tiel same, kiel ankaux mi estas konita.

Tradukis:

Hungaruja Esperantista Komploto
de la Konsiderej Progresantoj

(HEKKP)

Notoj de tradukisto: 

[i] Hajdukoarmeo – (Betyársereg) Pro plomultiĝeco de la ciganaj krimagoj, kaj post la mordoj ekzistinta sen armila civila organizaĵo, ekster tribunala, sen registra grupo, koncentrejo de la hungara radikaluloj.

[ii] JOBBIK – hungara radikala dekstra flanka parlamenta partio. La sia nomo signifas hungare ĉirkau: Dekstrulo, La Plej Bono.

[iii] HAJDUKO – (Betyár, prononcu: betjar) – En komenco, centro de XIX-a jarcento vivintaj eksterleĝuloj. Ĉirkaŭ ili grandega legendorondo elformiĝis. Ŝatantaj uloj, kvankam el ŝtelo, el ĉevaloŝtelo kaj el rabo ili rezervis sin. Herooj de legendoj, fabeloj kaj popolkantoj.

[iv] Patrioto – hazafi – la nomeco de la naciulo, dekstra flankulo, konservatilulo. Nomeco de la kontrasta flanko estas: „soci”, „komĉi”, „bolŝi”, „odoraĉa komunistulo”, „soc-libulo”.

[v] KÁRPÁTIA – hungara poporkestro, kun multaj soldataj, patriotaj kaj malnovaj kantoj. La iliaj numeroj ne ludas la oficiala kaj la maldekstra, socialista-liberala medio (la 99% de la medio).

[vi] Sokol – Soveta portebla transistoro, kun akumulatoro (al tio ne povis aĉeti novon, tial kun konfitaĵgumo oni fiksis pilon) la plej populara radiofono de la 60-aj, 70-aj jaroj en Hungarujo.

Maldekstre: sagokrucula; dekstre: árpád-stria flago

[vii] Árpád-strio – (árpádsáv – ÁRPÁD estis la patrujakira ĉefo en la IX-a jarcento) – la plej malnova hungara simbolo, insigno, flago.Ŝatinta simbolo de la hodiaŭa patriota flanko. Laŭdire antaŭ la unuaj hungaraj reĝoj same oni uzis. Ruĝa, blanka, ruĝa, blanka, ruĝa, blanka, ruĝa, blanka kolore. En la 40-as jaroj de la XX-a jarcento el tio ĉi oni faris la sagokroculan flagon kun plusa ruĝa strio. Hodiaŭ laŭ la maldekstra flanko ĉi tio estas aŭtokracia, mazia simbolo, sed ĉi tio estas politika glitigeco kaj mensogo.