03 november 2011

La fiamaso malamas la aliecon

Mode vestita fiamaso staras en la unua linioj de la publiko

Malameco-ondo inundas la antaŭ teatro ekzistantan straton en unu eŭropa ĉefurbo. Burĝoj praktikis sian konstitucian juron: publike ili esprimis, ke ili ne interkonsentis kun unu persona decideco. Sed la bonan iniciaton fuŝis la kanajlaro.

La ekskludeco ekhavis la ĉefakcenton. Ĉi tio tiam malkovriĝis, kiam ĝenerale konata humoristo surpaŝis al sia furioza oratoroj de kunveno sur alprepaitan darelon, kaj li trankvile eksplikis: al li estas simpatia la nun al forpreneco dediĉinta direktoro, li lasus en sia seĝo. Sed! Li enlevus en la teatra trupo de la ofico al direktoro dediĉintan personon, eĉ li prezentus la sian dramon de tia aŭtoro, verkon de kiu baldaŭ eminenta teatrodirektoro sur scenejon starigas.

Tiam ĉi oni malkaŝiĝis, ke mode vestita ĉifonularoj staras en la unua linioj de la publiko. Mem la moderulo, same Niemand Nessumo el la friponaro eliris. Tuj li saltleviĝis sur la barelon, kaj de tie li henis, ke pri cedeco de nomintaj burĝoj en la teatro oni nek povas eĉ paroli. Jen tiaj ne estus ricevi teatron! Tio estas li ekskludis siajn kunhomoj.

Pri tio, ĉar tiuj estas aliuj. Kaj li. Niemand Nessuno manifestaciomastro ne konas, sed same ne volas elteni la aliecon. Li ekskludas la aliencon. Provizore nur kun vortoj. Sed se li havus eblecon, tiam ne nur kun vortoj li batalus kontraŭ la alieco, sed…

Tio estas tipa fiamasa sinteno.


Li montris mem al transcendo la sur batelon suprengrimpanta oratoro, kaj al subcendo li kvalifikis tiujn, kiuj la aliecon reprezentas. Kolerege li braksvingis, liaj okuloj en sango turniĝis, liaj koloarterioj erektis, lia vango furiozis. Kaj al en la unua linioj staranta kanajlaro ĉi tio plaĉis.

Rikoltis sukceson la furiozado.

Bedaŭrinde, ni konas, ke kien kondukis la ĉi tia pensmaniero en la Eŭropo de la 20-aj, 30-aj jaroj. Kiam kelkaj grupoj al transcendo sian montris kontraŭ aliaj grupoj, la tragedia finoevolueco estas orakolebla.

Ni ne povas cedu, ke la furioradantoj limigu la demokration.

Ĝi devas faka polemiko. Ĝi devas fakaj argumentoj. Se iu estas nekonvena por konduko de teatro – kaj estas nekonvena same en aliaj teatroj –, tiam kun trankvila, senca, nivela argumenteco devas esprimi la personan skrupulon.

Malamada ĉifonularo por tio ne estas taŭga.

Vi haltigu Niemand-on Nessunon!

G. Tibor KOVÁCS



 Cxar nun ni vidas per spegulo, malhele; sed tiam okulon cxe okulo; nun mi konas lauxparte; sed tiam mi konos tiel same, kiel ankaux mi estas konita.

Tradukis:
Hungaruja Esperantista Komploto
de la Konsiderej Progresantoj
(HEKKP)

Nincsenek megjegyzések:

Megjegyzés küldése