Kolektadeco

Ilustraĵo – fotografaĵo de hungara
prostitutino el la fino de la 1800-aj jaroj

Mi havas konatulon – li estas brava, nacia mienulo [1] – kiu apud tio, ke kun la siaj malgandaj, sed ne malestimendaj iloj li batalas kontraŭ la fremda subpremo (laŭ la legendo en ia popolkunveno unufoje sur kvin metroj li plene trafis kun sia salivo Ildikon Lendvaion [2], poste preskaŭ la lin persekutantajn persekutistojn ĝis duona horo li miskondukis en densa ĝangalo de la pordaj volboj), li estas same entuziasma antikvaĵo-kolektanto.

Mi rimarkas, ke la koleteco laŭ mi estas majesta objekto, la viro ĉi tiam mem la universon volas ekposedi, tio certe ja estas neebla. sed nu la homo estas nur kopiaĵo de Dio, oni ne estas mem la Kreinto.

La Martenjo (ĉar tie oni nomas ĉi tian limfortikaĝan heroon de nia aĝo) unufoje pridonacis kun malnova forografio. Laŭ kunkulpa virookulumo li enpremis la mian mankavon, „De ĉi tio vi ricevu inspiron”. Sur malantaŭo de papero estas sekventa teksto kun globkrajono. „Dompordo de Taban [3], ŝtratto Rondo 36. n-ra domo sur la flanko de monto Gellert[4]. La domo estis malgranda kapacita, sed tre konata bordelo tiame.”

Mi rigardadas la bildon. La malkonstruita Tabán, ia ruina porda volbo, kaj unu kandelabro. Ĉe la enirejo de pordo sed side sur la barieron estas dameto. Ŝi ridaĉas, se tio ĉi plie estas kara, kiel vulgara, en ŝi estas malpeza somera robo, la juo estas laŭ nivelo de genuo, ŝtrumpo, ŝuo. Frivolan karakteron nur sur la barieron metinta gambo, kaj la solida diskrureto pruntedonas. Ŝi estas la enlaboranto de institucio, ĉi tio estas samsenca.

Do mi rigardas la bildon, kaj nur malrapide mi komprenas, ki tiel hodiaŭ ofica dungito ne aspektiĝas. Tiel solide. Ĉe la hodiaŭa tajpistino mininume havas artaungon kaj najlokalkanumon, kaj ŝi kliniĝas ŝin por ’cellux’-o [5], la entranĉito de kolsoneteto ruĝe eklumas el post koksapantalono. La ĉi tia malgranda naivulo hodiaŭe, kiel sinjorino infanvartistino, al la solidojn apartenus, kaj ŝia amikinoj ekridaĉus ŝin, ĉu kial ŝi ne vestas sin pli okulfrape. Sur la kvar-seso [6] la knabinoj je dekkvar jare surhavas tiajn rubojn, kiel en porno de la sesdekaj jaroj ĉe la sadomazoĥismaj scenoj. La ĝis genuo atingantaj lakobotoj kun retoŝtrumpoj nome tien migris intere kutiman tualeton de tridekaj panjoj, en tioj ili iras aĉetakiri en la TESCO-n [7]. Nur antaŭe la dameto verŝajne ankoraŭ sciis kio estas ŝi, kaj ŝia memkonscio ne frapadis la stelan ĉielon. Ni precizigu tion: estu respekto al la escepto.

Mallarĝe tamen Goethe [8] havas veron: Estas feliĉaj la kolektantoj!

Ádám POZSONYI

(2010)

Cxar nun ni vidas per spegulo, malhele; sed tiam okulon cxe okulo; nun mi konas lauxparte; sed tiam mi konos tiel same, kiel ankaux mi estas konita.

Tradukis:

Hungaruja Esperantista Komploto
de la Konsidere Progresantoj

(HEKKP)

Animita GIF - vi klaku

Notoj de tradukisto:

[1] Mieniulo – (hun: „arc”) slango, komprenu: bona figura aŭ tipa homo

[2] Ildikó, Lendvai, hungara socialista politikistino, ekscenzuristino
[2] Tabán – iama, etpurĝa, etkampula urbero de Budapeŝto. En la 60-aj, 70-aj jaroj oni – la komunistuloj – malkonstruis, neniigis
[3] Gellért-hegy – Monto de Sankta Gerardo, monto super la Budapeŝto, sur la ĝia pinto kun statuo Libereco (aŭ Liberiĝo, aŭ Liberigo), unu el pluraj monumentoj de la sovetaj koloniistoj
[4] Cellux – Cellolux – hungara tradicia glubendo
[5] Veturlinio de tramo. La 4-an kaj 6-an numeron kune oni nomis ĉi tiel
[6] Tesco – multfinanca kompanio kun multa laŭnutraĵaj nutaĵoj; simbolo de kantraŭkvalito, kontrasto de la kvalito en Hungarujo
[7] Johann Wolfgang von Goethe (1749-1832) – fama germana genio, poeto, verkisto