Permesu al mi fabeli historion de mia konatulo, de losanĝelesa fenestrolavisto!
Ne estas en tio ĉi nenia kuriozo. La homo ne rimarkus, kiam oni forpromenas preter li. Ne estas nenia eksterordinaro en lia vivo. Kiel la plej multoj, li vivis en senmemkonscio, dum la „Sveno” eksplodis.
Aŭdacaj planoj, kelkaj sonĝoj, kaj se foje-foje estiĝis lia sopiro pri io, neniam li meniis.
Kiel la plejoj, li vivis en senmemkonscio, dum la „Sveno” eksplodis.
Antaŭ la „Sveno”la vivon de la fenestrolavisto la sian vivon kun ignoro de demandoj de futuro vivis, al li ne estis gravaj nenioj, nu li ne kredis je nenio. Sed alveturis la „Sveno” kaj tiam li frontis kontraŭ la sekura morto.
Multoj kredis tion pri la dia interveneco, ke ĝi estas ia grandioza procezo, tamen ĝi estus ia eto, tio en konkreta momento ŝajnas kvazaŭ sensignifa, sed poste oni malkoŝiĝas, ke tio estis turnopunkto en sia vivo.
Granda aŭ malgranda, kio estas, se tia momento povas sur ĉiu? Ĉie precize je tiam same. Kion ĝi signitus tio ĉi al vi? Kie vi serĉis respondojn?
La respondo neniam nur pri unu persono temas.
Vivo de ĉiuj kelkaj homoj tuŝis la „Sveno”. Kun tio iu el ni ne estas sole.
Ĉiuj ni estas kuriozaj, sed niajn vivojn senvidebla fadeno kunligas por unu tutaĵo. Tia grandega tapeto estas tio ĉi, pli poste ni povas paŝas, ke ni agnosku la plenan bildon. Kaj sur la certa punkto ni tutaj vekiĝas. Poste ni devas elekti: ĉu ni vivas kun espero, ĉu ni kredas en boneco de ago de Sinjoro, aŭ sole stumbletadas kaj ni submetas sin al la ĥaoso.
La fenestrolavisto komprenas, kion faras kun li la Sinjoro kaj li sciis, ke tio estas bona.
Tio la fenestrolavisto mi estis.
Kun tio ĉi demandoj ĉiam same kontraŭbatalis la homo.
Nur nun plej grandegaj estas, kiel iam ankaŭ estis tioj.
Skribis kaj tradukis: Hungaruja Esperantista Komploto de la Konsiderej Progresantoj (HEKKP)
Nincsenek megjegyzések:
Megjegyzés küldése