Apriore en tio ekzistas elektro, tiu originas de la Satano - Elektropaŭzo

Mi elideis unu prudentan pencon: „En tio ekzistas elektro, tio originas de Satano.” Unu da mia prezentado ĉi tio estis ĝia moto, en miaj skribadoj ĝise ĝi ne rolis. Do ĝi ne perdiĝu, tro bone sukcesinta frazo ĝi estas!

Ĉar, bonvolu, la elektro – sed mem la plena teĥnika civilizo – estas kontraŭlo de vivo, kaj kiel tiel, ĝi estas kontraŭmarŝo kun normeco. Kun dia ordo.
   

Mi longe vicigus la vivon malpantan ekziston de elektro. De elektron, kiu en volumento tiom ĝi detruis en la ŝtofo de normeco, kiel la Konsilio de Konstanco aŭ la debuteco de ĝirondistoj. Nur ĉi tie same ĝi ŝajnas, tuj ĝi montriĝas la „manko”. Tio estas de la normeco. Ĝi ŝajnas. Okulvide. Ĉu kiel kapablas la moderna homo post noktiĝo propre maldormeresti? Se oni suprenkuplas la kurenton. Oni suprenkuplas dum ekstere la Kreinto tion jam malsuprenkulis. Li ĉesigas la lumigadon. Sed la moderna homo estas obstina. Obstina, vanta kaj orgolja. Kiel ĉiu senmatura persono. (Ni observu, ju pli progresanta estas unu protozoo, des pli estas tromemfida. La demokratulo, klerismulo, liberalulo aŭ alternativulo ĉiu pri la plena homaro volas decidi, la kamparano maksimume pri sia ĉevalo aŭ plenigo de budeno.)

Pervorte, la moderna estulo alpaŝas al la muron, kaj oni supenkuplas la kurenton. Kvankam la Sinjoro jam indikis, ke estas vespero. Oni estus ripozi. Sed la samcivitano kunpremas la siajn lipojn, kaj oni restas. Oni faras unu kafon. Oni manĝadas ĉipsojn. Anstataŭe, ke oni forirus dormi. Dormi, ĉar ekstere ne troveblas lumo, ne eblas orientiĝi, malkreskas la temperaturo, kaj same la robobestoj antaŭ longe kaŝobservas por kaptaĵo.

Sed pri la arbo de la sciado ŝiranta malgranda stulto sidas en la lumo de sesdeka ampolo, kaj li montras. Li persistas. Li postrestas. Li vidas filmon. Kun tio ĝenerale li detruas sian moralon kaj li ruinigas siajn okulojn, kaj interŝanĝe li povas al si havigi al tiaj datenoj, al tioj neniom koncernas lin, kaj tiojn ne bezonas. Li ekscias aĵojn pri la ĉada malsatmizero aŭ pri la disiĝo de dumil kilometre vivanta filmaktorino, kun tiu en la stinka vivo li neniam renkontiĝas. Kaj li neniam renkontiĝos. Li vivas sur la komunumaj paĝoj sian privatvivon, centojn da neniam aŭdintaj kantoj verŝas en MP3, aŭ nur depresie li gapi en malhelan, kie jam neniu okazas, ja la Dio malsuprenkulis la lanternon.

„Ĉiam nur Orienton vi direktiĝu, neniam Okcidenton.” Kantis unu orkestro, kaj laŭ mi ili nek scias, ke ĉiu ne nur el politika aŭ morala vidpunkto estas vera. Estis treantaŭe sia unusola bona dispono de Ceauşescu, vlaĥa diktatoro, ke je ajnaj tagoj la paraj, alifoje la neparaj nombaj aŭtoj nur aĉetus benzinon. Li enkondukis a same la semajnan elektropaŭzon. Kaj almenaŭ la popolo hejme sidis. Oni sidus same hodiaŭe. Oni ne detruus sian animon en la ĉikĉiĉoa Tesco, oni neniam enpaŝus sur Fesbukon. Neniu klimatizilo, neniu aerumo. Fakte, ĉu la hundo ricevis jam vespermanĝon?

Ádám, Pozsonyi

El „Magyar Hírlap” hejmaĝo - 3-an marto de 2011.

cxar nun ni vidas per spegulo, malhele; sed tiam okulon cxe okulo; nun mi konas lauxparte; sed tiam mi konos tiel same, kiel ankaux mi estas konita.

Tradukis:

Hungaruja Esperantista Komploto
de la Konsiderej Progresantoj

(HEKKP)