13 január 2013

Ĉe la riverkurbo de la Dono hungaraj herooj mortis - R.E.P

Antaŭ 70 jaroj, la 12-an de Januaro, 1943 komenciĝis per la unu el alia plej granda homoperdo funckianta batalo de la nia historio, ĉe la vojfleksiĝo de rivero Dono.
Ni memoru pri la mortfalitoj, deportitoj!
Ili ripuzu en Paco, Pace!



 
 
De la direkto riverkurbo de la Dono, la vento de morto balaas.
Preter mia orelo kuglo siblas: frida, frida, frida!

La flankon de la bunkro hodiaŭ bomba trarompis.
Kaj se krias vin la via kunulo: pluen, pluen, plen

La vento, disportas, nian dormon nokte: li frosmortis.
En la neĝo ni enprofundiĝas. Kial ni eliris? Jam mi ne scias.

Se estas anĝeloj, oni ne iradas nun ĉi direkte,
Nur diabloj pafas nin: vivu, vivu, vivu!

Se vivus ankoraŭ mia patrino, kaj mi havus domon, kaj patrujon
Se atendas min la mia karulino: kial, kial, kial?

La vento, disportas, nian dormon nokte: li frosmortis.
En la neĝo ni enprofundiĝas. Kial ni eliris? Jam mi ne scias.

Sed malproksime estas ankoraŭ la somero, la frostmorto falĉas.
En la mia koro estas nur glacipendaĵoj: eble hodiaŭ mi mortos.

De la direkto riverkurbo de la Dono, la vento de morto balaas.
Preter mia orelo kuglo siblas: frida, frida, frida!

 cxar nun ni vidas per spegulo, malhele; sed tiam okulon cxe okulo; nun mi konas lauxparte; sed tiam mi konos tiel same, kiel ankaux mi estas konita.

Faris kaj tradukis:
Hungaruja Esperantista Komploto
de la Konsidere Progresantoj
(HEKKP)

Nincsenek megjegyzések:

Megjegyzés küldése