Estas tempo!

- Pandonu min, ĉu vi kapablas ekdiri, kioma horo estas?
- Mi tre dankas, bone.
- Oho-ho... Mi ne ĉi tion demandis, sed tion, ke kioma horo estas?
- Aleksandro BABARCZY, mi ĝojas!
- Pardonu min, ĉu vi estas idioto?
- Ne, bonvolu, mi eĉ konekton ne havas kio estos poste.
- Ne koleru min, ĉu pri kio vi parolas?
- Pri tio, ke sub ducentkvindekmil oni ne povas sin vivteni.
- Ĉu kie ne povas vivteni?
- Nu, ekzemple en lavpleva gamboakvo, kaj ĉi tie. Ĉu vi scias, oni ne havas aeron.
- Konas mi, sed kiel alveturas ĉi tio tien?
- Tiel, ke la loĝantaro dronas en la krediton.
- Vi ne estas normalulo!
- Vi ne koleru, sed vi alparolis. Same cetere la Jozefo ANTALL eblas pri ĉio!
- Ĉu pri tio? Ĉu pri tio, ke vi estas idioto?!
- Oni ne havas vorton pri tion, la mia knabo estas diplomita balaisto!
- Sed, ĉu kiel ĉi tio iras al tio, ke kioma horo estas?
- Tiel, ke kvarcent estas la benzino, kaj same la pano. Mi diras ĉi tion, la ĉi tia mondo enfalis, nur ili ne enparolis en la RTL.
- Nu, estas bone, vi iru en la diablon!
- La tia tempo jam forpasis.

Dániel ÁGOSTON

Cxar nun ni vidas per spegulo, malhele; sed tiam okulon cxe okulo; nun mi konas lauxparte; sed tiam mi konos tiel same, kiel ankaux mi estas konita.

Tradukis:

Hungaruja Esperantista Komploto
de la Konsiderej Progresantoj

(HEKKP)