Vi ne skribu! – Epokspirito

Kiam same la ’Árpád Thiéry’-ojn [1] mi malsuprenpartis en la rubujon, ĝemete mi malsupensidis en mian brakseĝon, apud mian komodon, en societon de mia kara bona porcelana blankaurso. Provizore mi rigardadis, mi glatumais ĝiajn konveksaĵojn, mi prenis en la miajn manojn la apude kuŝadantan kronotalleron de Francisko I-a [2], mi enfoliumis en du voluman ’Hejmaj misteroj’ titola laboraĵon de Lajos Kuthy [3], kaj laŭ finakordo de ceremonio mi metis respektplenan ekrigardon sur I-a mondmilitan ferkrucon de mia avo. Tia liturgio regule refreŝiĝas min, kaj kun energio plenigas, se malgrande mi laciĝas en la batalo kontraŭ la progreso kaj modernismo.

Mi sidadis, spekulativis, kiam subite ĝi ensaltis, ke ekzistas kelkaj same ’András Tabák’ [4] en la profundo de la ŝranko, inter la por lavtuko por plano intencintaj eluzintaj tolaĵoj. ’Tabák’ kaj ’Thiéry’ tiel trafis en mia posedaĵo – nur ke same ĉe la NBH [5] pliamleksiĝu mia akto, sed eblas, ili pli bone memoras pri tio –, ke en ’90, ĉirkaŭ la metodoŝanĝo, kiam ankoraŭ mi estis junulo, entuziasma kaj petolema, kaj pri la tiaj nocioj, ol homaro, mi ne manosvingis kun amara moko, en finvendo de publica biblioteko mi aĉetis po du forintoj por peco. Nun senkoste mi liberiĝis de ili, for la ok forintoj, kiun se mi investus… Sed ni lasu tion!

Kiam same ’Tabák’ trafis sur sian lokon, kuŝade sur la kanapo mi cerbumadis pri tio, ke neniu skibis belprozon ĝis dudekkvin jarojne estus perdo. Dum ’Kádár’ ĉu kiom aŭtoroj – Béla Illés [6], Mihály Földes [7], Zoltán Héra [8] similuloj – malŝparis la paperon, elvenis dudek siaj volomoj – superflue.

– Ĉu por kio skribis tiuj? – mi koleretigis mem. – Ĉu ili ne vidas, ke plimulton de la libroj estis superflua ĵeti sur peperon? La esencon multmill jare skribis, en la pasinta cent jaroj apenaŭ oni aldonis, nur tiom okazis, ke oni atingigis al la sulta amaso, kiu ne kapablis kun tio kion fari, kaj nun ĉiu idiotulo sentas alogi al si la rajton, ke same li produktu ankoraŭ unu superfluan aĉaĵon, kion poste unuoble oni ĵetos en la rubujon. Ĉu por tio?

Mi ekmemoras, je printempo mi planas la mia plej novan volumon, kie same pri tia temaro riĉe mi pretere mencios. Ĉu bonvolu: Ĉu ke kio estas? Ja bonvulu, la escepto fortogas la regulon.

Ádám Pozsonyi

El „Demokrata” semajnoĵurnalo – 2009. 3.

 cxar nun ni vidas per spegulo, malhele; sed tiam okulon cxe okulo; nun mi konas lauxparte; sed tiam mi konos tiel same, kiel ankaux mi estas konita.

Tradukis:

Hungaruja Esperantista Komploto
de la Konsiderej Progresantoj

(HEKKP)

Notoj de tradukisto:
[1] Thiéry Árpád (1928) – laŭ stato apoginta, sistemon apoganta komunista aŭtoreto, fiverkisto
[2] Francisko I-a (1768-1835) – hungara reĝo kaj aŭstra imperiestro
[3] Kuthy Lajos (1813-1864) – eminentega, laŭ komunistoj forgesitiginta romano-, kaj dramverkisto, ano de la Hungara Scienca Akademio kaj membro de la Societo ’Kisfaludy’
[4] Tabák András (1938) – neleginta, nelegenda, nelegebla sistemo-favorato verkisto.
[5] NBH – Nacia Sukereca Ofico – hungara sekreta servo en tempo de skribo de la gloso.
[6] Illés Béla (1895-1974) – kun la okupantaj sovetaj bandoj sur Hungarujom alnenita komunista forgesebla verkisto
[7] Földes Mihály (1905-1984) – Vi vidu kiel supere
[8] Héra Zoltán (1929-1987) – Vi vidu kiel supere, sed li estis multe premiinta poeto